Pages - Menu
▼
Povrede kičmenog stuba
Najveći broj povreda kičmenog stuba se dešava na prijelazu torakalnog u lumbalni dio kičme. Uglavnom se radi o prelomima tijela pršljena i o luksacionim prelomima.
Uzrok nastanka
Ove povrede najčešće nastaju u saobraćajnim nesrećama, padovima sa visine ili pri zatrpavanju.
Klinička slika
Kod povreda bez nervnih lezija klinička slika nije posebno izražena. Može se javiti mišićni spazam, osjetljivost pri palpaciji, kifotična angulacija i lokalni otok, eventualno sa potkožnim hematomom obično nešto više od mjesta povrede. Povrede sa nervnim lezijama mogu da budu kompletna ili djelimična oduzetost ( paraplegija). Kompletnu paraplegiju karakteriše motorna i senzitivna oduzetost sa paralizom sfinktera ispod nivoa lezije kičmene moždine. Nekompletnu oduzetost karakteriše pareza donjih ekstremiteta sa dobrim prognozama za oporavak.
Dijagnoza
Postavlja se na osnovu anamneze, kliničke slike, objektivnog pregleda, rendgenografije, kompjuterizovane tomografije (CT), magnetne rezonance i elektromiografije.
Liječenje
Prije svega se pruža adekvatna prva pomoć. Izvlačenje i pomijeranje povređenog mora da bude veoma pažljivo bez pokretanja torakolumbalnog segmenta. Povređeni se ne smije hvatati za ruke i ramena sa jedne strane i noge sa druge strane tako da trup visi nadole.
Stabilni prelomi torakolumbalnog dijela kičmenog stuba leče se bez imobilizacije mirovanjem u postelji, analgeticima i fizikalnom terapijom. Nestabilni prelomi bez nervnih lezija se liječe imobilizacijom u gipsanom mideru u položaju hiperekstenzije. Nestabilni prelomi praćeni oštećenjem kičmene moždine najčešće se zbrinjavaju operativno uz primjenu unutrašnje fiksacije.
(stetoskop.info)